&w=3840&q=75)
Interview
Ruurd Mosterd
Kun je wat vertellen over jezelf en je link met het surfen?
Ik ben iemand die heel erg van de zee houdt en sinds z’n 15e golfsurft. Het begon met eerst met bodysurfen in mijn kindertijd, in mijn puberteit met een bodyboard en daarna een gehuurd board vanaf Hart. Zelf aanrommelen. Vanaf het moment dat ik een paar golfjes kon surfen, was ik verkocht. Ik keek op tegen de Scheveningers die daar toen in het water lagen. Dat waren mijn surfhelden waar ik van kon leren. Classic longboarders met een mooie stijl die mij aansprak.
Hoe ben je met de HSA in aanraking gekomen?
Ik ben hier de sport academie gaan doen. Op die manier kon ik fanatiek surfen en tegelijk een toffe opleiding volgen. Gaandeweg begon ik wat wedstrijdjes te surfen. In 2005 leerde ik Hans v/d Broek kennen. Hans zat al een tijdje bij de HSA wat toen een beetje op zijn gat lag. Samen met mijn surfvrienden Ernst van Driel en Stefan Koper hebben we Hans gevraagd of we hem konden helpen. De HSA stond toen nog bekend als ‘Haagse Surf Associalen’. Een kliek, waarvan buiten Den Haag werd gezegd, die alleen opkwamen voor de Haagse belangen. Goed dat was niet helemaal waar… Wij, Hans, Ernst,Stefan en ik, wilden de sport toegankelijk maken voor iedereen.
Wat ben jij toen precies gaan doen voor de HSA?
Ik heb me in de begintijd van de HSA vooral bezig gehouden met wedstrijden organiseren en een draaiboek opzetten, in samenwerking met Hans en Jan Groenendijk. Vanaf 2005/2006 zijn we de NL Surf Tour écht gaan draaien. De stop in Frankrijk/Molliet was de kers op de taart: een week lang surfen en samenzijn in Frankrijk. Daarna ben ik langzaam richting talentontwikkeling gegaan en vanaf 2006/2007 ben ik het junioren team gaan coachen. We zijn een jaarteam met selectiewedstrijden en selectiedagen gaan opzetten, ook met een fysio erbij. Met DH Topsport en een sponsor hebben we een mooi plan gepresenteerd. Daaruit ontstond een groep van 8-10 jongeren die regelmatig bij elkaar kwam om te trainen, op verschillende locaties in Nederland. Tevens met het doel om naar professionele wedstrijden in Nederland en Europa te gaan. Ik ben collabs aangegaan met onder andere boardridersclub in Engeland en in Frankrijk zodat de grommets van beiden landen samen konden trainen. Stefan en Ernst hielden zich o.a. bezig met beleidszaken, financiële zaken, lidmaatschapstructuren en het NOS NSF en Hans o.a. met de opleidingen. Ik begon me naast de junioren ook steeds meer te richten op het nationale team en er ontstond een NL Surf Team dat mee ging doen met Europese wedstrijden en daarna met de World Surfing games. Zo is de surfbond langzaam gegroeid.
Hoe kijk je terug op die tijd?
We, met manager Stefan Koper, trainers Beau Goezinnen, Joost Endlich en fysio Tim Binkhorst erbij, lieten ons heel erg inspireren door elkaar en door andere inspiratiebronnen: leren, pionieren, ontdekken van het coachschap. De eerste toffe gasten waar we mee werkten waren o.a. Pascal, Kasper Hamminga, Gerco Kuijt en Erik Ringelberg. Het was een hele toffe groep schoffies die heel hard trainden. Echt feest. Daar heb ik veel goede ervaringen opgedaan en mooie herinneren aan overgehouden. In 2018 ben ik met het NL surf team naar Japan gegaan. Dat was mijn afsluiting. De cirkels was rond.
Dus tussen 2005 en 2018 heb jij behoorlijk wat invloed gehad op de huidige HSA?
Ik ben tussentijd nog zo’n 2,5 jaren weggeweest. Daniel Spaans nam toen het stokje over als bondscoach. Hij heeft het surftopsportcentrum bedacht en opgestart. Het leek mij heel tof om Daan daarmee te helpen, dus ben ik weer teruggegaan. Samen zijn we aan de slag gegaan met de junioren teams van onder 14, onder 16 en onder 18. Voor mijn gevoel was STC toen in zijn hoogtijdagen. Er waren veel goede teams met goede trainers, een goede structuur en ook nationale en internationale wedstrijden. Het ging er een stuk professioneler aan toe. Er waren inmiddels ook ouders bij betrokken en dat maakte het een uitdaging. De ouders kwamen vaak uit de voetbal- of hockeywereld waar de lat hoog ligt. Ik stond vooral voor plezier hebben. We moesten onze plaats binnen Europa en in de wereld kennen en realistische verwachtingen hebben. Dat was echt next level managen en dat vond ik heel tof. Samen met Daan en Quentin Verseput heb ik toen ook het Segbroek TTS programma opgezet. Dat was rond 2015/2016. Op die manier konden de jongens school combineren met surfen. Dit groepje grommets was de eerste lichting die heel veel trainingsuren heeft gehad. Ook Stef zat daar tussen. Hij is doorgeschoten naar het nationale team.
Binnen de HSA heb ik ook nog een tijd, in de beginjaren, de rol van judge en Head judge op me genomen in samenwerking met Jan Groenendijk en later Lex Donse. Dat vond ik ook heel tof. Met zo’n hele groep judges een wedstrijd draaien en de spanning die daarbij komt kijken voelen. Dat vond ik heel kicken om te doen. Ik heb toen veel geleerd.
Kan je een Toffe HSA ervaring buiten het wedstrijd circuit om noemen?
We hebben een keer met GAZO en wat surfscholen in samenwerking met Haagse middelbare scholen een groot breedtesport evenement gedraaid. Met activiteiten als lifesaving skills, zwemmen en surfen natuurlijk. Honderden kids die allerlei mini workshops deden, heel tof. Het gaat dan ook om een stukje surfveiligheid. We maken de kids enthousiast over de zee en we laten ze die zee bewust ervaren. Natuurlijk de mooie kant, maar ook waar je op moet letten. Daar liggen denk ik bij de hele kust nog wel veel kansen. En in Frankrijk hebben we een evenement gedraaid waarin breedtesport en wedstrijdsport samen kwamen. Topsurfers, kinderen én ouders bij elkaar. Het was een wedstrijd maar ook een hoop fun. Dat de HSA dat organiseerde vond ik heel tof. Dat zijn mooie herinneringen.
Waarom besloot je in 2018 te stoppen?
Ik begon mij in die tijd als persoon te ontwikkelen en te verbreden. Surfen werd voor mij teveel werk. Ik was surfinstructeur, begon met mijn bedrijf Gazo (Gezond Aan Zee Outdoor) én ik was bondscoach. Ik zag goeie golven terwijl ik aan de zijkant stond te observeren of te coachen. Dat begon te schuren met mijn eigen drive als surfer. Er waren ook wat conflicten geweest. Dat hoort bij topsport, maar ik ging me daardoor wel afvragen wat ik nou eigenlijk zelf wilde. Het antwoord op die vraag was veel tijd doorbrengen in zee en minder bezig zijn met presteren en surfen als topsport. Ik wilde die stoke weer te vinden en ben mij op andere dingen gaan richten. Op andere sporten en op het verbreden van GAZO, vanuit GAZO is toen Vaaren ( www.vaaren.nl ) ontstaan. Het bedrijf waarin alles samenkomt: spelen, coachen en surfen. Dat past op dit moment beter bij mij.
